بیشتر از یک ساله دارم تلاش میکنم زبان استانبولی یاد بگیرم و نرم افزار دولینگو رو استفاده میکنم تو این اپ زبان مبدا انگلیسیه و مقصد ترکی، بای دیفالت از هر دو تا یه ذره میدونستم و خب الان هر دو تا رو دارم باهم پیش میبرم اما نکته جالبش! وقتی یه جمله فارسی رو میخوام به ترکی برگردونم نمیتونم! در حالی که اگه اون جمله انگلیسی باشه وضعیتم بهتره.توی مغزم مسیر این دو تا بهم وصل شده و فارسی اون وسط نیست.
امروز یه پست به دستم رسید در مورد دوچرخه مع .یعنی دوچرخه طوری طراحی شده که دقیقا برعکس دوچرخه است وقتی فرمان رو میچرخونی به راست میپیچه به چپ! و خب هیچ کس نمیتونه سوارش بشه چون توی مغز یه مسیری هست که توش وقتی فرمان دوچرخه به راست میچرخه باید دوچرخه بپیچه به راست .آقایی که دوچرخه دستشه هشت ماه زمان میزاره تا بالاخره یاد میگیره سوار این دوچرخه بشه و وقتی میرونتش خیلی راحت تعادلش به هم میخوره و وقتی میخواد سوار دوچرخه عادی بشه بازم گیج میزنه تا بتونه دوباره تعادلش رو به دست بیاره.
حالا این وضعیت دقیقا مشابه روان درمانیه.سه سال برای من زمان برد تا رسیدم به جایی که نشستم روبروی مشاورم و گفتم خب با خودم به صلح رسیدم فکر میکردم تموم شده و وضعیتم پایداره اما با کوچکترین حواس پرتی دوباره برمیگردم به مسیر قبلی مخصوصا جاهایی که روشون خیلی تعصب دارم سریع دچار لغزش میشم و برای اینکه کنترلش از دستم نره باید به خودم یادآوری کنم .
شاید مسخره باشه اما گاهی که عصبیم استرس دارم یا حالم بده از خودم میپرسم الان چه حسی داری؟ چی اون زیره؟ شرم؟ بازم شرمه؟ ناراحتی؟ چی ناراحتت کرده و دوباره برمیگردم تو مسیر این سوالا منو برم میگردونن تو مسیر مثل دوچرخه سواری معه سه سال زمان برد اما با کوچکترین چیزی میلغزم و باید دوباره برگردم.
حالا فکر کنید چیزایی که توی بچگی یاد گرفتیم بابتش تشویق شدیم یا تنبیه اگر درست بوده که خوش شانس بودیم اگر غلط بوده باید برای تغییرش تلاش کنیم و به طور قطع هر چند وقت یه بار میلغزیم به مسیر قبلی و اون وقت فکر میکنیم که تلاش هامون بی ثمر بوده (خودم بارها و بارها مشاورم رو متهم کردم).این ویدئو رو ذخیره کردم و چند بار نگاهش کردم.چه چیزایی توی زندگی شما هست که نتونستید براش مسیر جدید ذهنی طراحی کنین؟
درباره این سایت